The winner takes it all
Door: Gerrit en Maureen
Blijf op de hoogte en volg Gerrit en Maureen
15 Mei 2014 | Duitsland, Sigmaringen
Sigmarinnen. Woensdag 14 mei 2014. Dag 17. 903 km.
The winner takes it all.
Schwäbische Alp. Dat gaan we beleven vandaag, een heuse beklimming! Dit is het zwaarste gedeelte van de tocht in Duitsland. Het ontbijt was weer goed. Dit keer gewoon zelf klaargemaakt zelf voor de tent. En toen gingen we op pad. Vanaf de camping kun je de Schwäbische Alp al zien. Vooral hoog met veel bomen. Hij steekt 400 meter boven de stad uit. We hebben gisteravond de hele avond ervan kunnen genieten. De eerste kilometers gaan vals plat omhoog, dat geeft niet, daar zijn we inmiddels wel aan gewend. Maar daarna omhoog. Voor de kenners, 3 km. en dan 7 à 8%. En dat was niet grappig!!!.
Alle versnellingen in de laagste stand en blik op oneindig. Oh ja, we kwamen ook nog een treinstation tegen. We hadden hfier nog de trein kunnen nemen, maar zeiden tegen elkaar, eerst proberen, terug kan altijd nog.
Het was een flinke klim, waarin we een paar keer gestopt zijn om iets te eten, en om op adem te komen. (of andersom). Je rijdt gewoon over de weg, samen met de auto's dus concentratie is wel nodig. Goed opletten, ook op je ademhaling. In uit, in uit, op dat ritme kun je ook fietsen. We waren erg blij dat we boven waren, toch 560 meter geklommen. We hadden samen afgesproken dat we na de klim een camping zouden zoeken, maar we waren er zo vol van dat we de hele wereld aan konden (--- The winner takes it all--. We besloten door te fietsen naar de volgende camping. 30 km verderop. Ja hoogmoed komt voor de val. De eerste kilometers ging het fijn omlaag, prachtig mooi is het hier, veel akkers, bossen en kleine dorpjes. De natuur is uitbundig, prachtige weiden met veel boterbloemen, fluitekruid en paarse bloemen. ( weet de naam niet). De zon scheen , onze dag kon niet stuk. Maar al snel kwamen er weer wolken en een koude wind kwam opzetten. Ook moesten we af en toe weer omhoog fietsen en dat viel niet mee met die klim nog in de benen. Op het laatst kwamen we nog maar met moeite vooruit. Gelukkig vonden we de camping in één keer. Tent gebouwt en eten gekookt. We fietsten al zeker drie dagen met spaghetti in onze tas!. Inmiddels was het goed koud geworden. We hebben mensen horen praten over vorst aan de grond. En over afdekken van tomatenplantjes. In onze tent is het wel warm , maar toch....... Brrrrrrrrrr.
Gr. Maureen en Gerrit
The winner takes it all.
Schwäbische Alp. Dat gaan we beleven vandaag, een heuse beklimming! Dit is het zwaarste gedeelte van de tocht in Duitsland. Het ontbijt was weer goed. Dit keer gewoon zelf klaargemaakt zelf voor de tent. En toen gingen we op pad. Vanaf de camping kun je de Schwäbische Alp al zien. Vooral hoog met veel bomen. Hij steekt 400 meter boven de stad uit. We hebben gisteravond de hele avond ervan kunnen genieten. De eerste kilometers gaan vals plat omhoog, dat geeft niet, daar zijn we inmiddels wel aan gewend. Maar daarna omhoog. Voor de kenners, 3 km. en dan 7 à 8%. En dat was niet grappig!!!.
Alle versnellingen in de laagste stand en blik op oneindig. Oh ja, we kwamen ook nog een treinstation tegen. We hadden hfier nog de trein kunnen nemen, maar zeiden tegen elkaar, eerst proberen, terug kan altijd nog.
Het was een flinke klim, waarin we een paar keer gestopt zijn om iets te eten, en om op adem te komen. (of andersom). Je rijdt gewoon over de weg, samen met de auto's dus concentratie is wel nodig. Goed opletten, ook op je ademhaling. In uit, in uit, op dat ritme kun je ook fietsen. We waren erg blij dat we boven waren, toch 560 meter geklommen. We hadden samen afgesproken dat we na de klim een camping zouden zoeken, maar we waren er zo vol van dat we de hele wereld aan konden (--- The winner takes it all--. We besloten door te fietsen naar de volgende camping. 30 km verderop. Ja hoogmoed komt voor de val. De eerste kilometers ging het fijn omlaag, prachtig mooi is het hier, veel akkers, bossen en kleine dorpjes. De natuur is uitbundig, prachtige weiden met veel boterbloemen, fluitekruid en paarse bloemen. ( weet de naam niet). De zon scheen , onze dag kon niet stuk. Maar al snel kwamen er weer wolken en een koude wind kwam opzetten. Ook moesten we af en toe weer omhoog fietsen en dat viel niet mee met die klim nog in de benen. Op het laatst kwamen we nog maar met moeite vooruit. Gelukkig vonden we de camping in één keer. Tent gebouwt en eten gekookt. We fietsten al zeker drie dagen met spaghetti in onze tas!. Inmiddels was het goed koud geworden. We hebben mensen horen praten over vorst aan de grond. En over afdekken van tomatenplantjes. In onze tent is het wel warm , maar toch....... Brrrrrrrrrr.
Gr. Maureen en Gerrit
-
15 Mei 2014 - 21:32
Tineke Van Der Vinne:
Wat zijn jullie toch een bikkels!!!!Respect! -
15 Mei 2014 - 21:50
Ria En Wim:
Echte doorbijters jullie! Petje af!!
Hopelijk slapen jullie lekker en het weer wordt vast beter, dat kan bijna niet anders.
Wat een kuiten zullen jullie krijgen van dat bikkelen de bergen op! Welterusten.... -
15 Mei 2014 - 22:09
Evert-Jan:
Respect en complimenten.
kan begrijpen dat je na zo'n klim echt geniet van een daling. Jammer dat het weer en een nieuwe klim dat beeld dan weer verstoren. Met het blik op oneindig, oké, maar wel elkaar in de gaten houden:)
Blijf genieten van jullie verhalen. Succes verder. -
15 Mei 2014 - 22:25
Astrid :
Hoi Maureen en Gerrit,
Wat ontzettend goed gedaan en wat een doorzettingsvermogen hebben jullie !
Misschien voelen je benen morgen wat papperig aan maar ook dat hoort erbij en
gaat weer over. Dit moet een enorme kick hebben gegeven en jullie mogen terecht
trots zijn op jezelf !
Een goede nacht, hou het lekker warm en morgen een hele goede rit toegewenst !
Grtz. Astrid. -
15 Mei 2014 - 22:27
Inge:
Jullie zijn wel een stelletje doorzetters!!! Petje af!!!
Ik hoop dat het nu snel wat warmer wordt. IJsheiligen is echt al voorbij....
Succes, Inge -
16 Mei 2014 - 10:05
Margriet:
Wat een tocht zeg en met dat klimmen!!! Respect! -
16 Mei 2014 - 16:23
Hennie Rekers:
Wow wat een die hards zijn jullie zooooo ontzettend trots op jullie!! We doen het jullie niet na!! Jammer dat het koud blijft!!! Maar jullie komen steeds dichterbij het mooie weer! Knap van jullie, echte kanjers zijn jullie!! Liefs tijmen en hennie -
17 Mei 2014 - 10:57
Henriët:
He Kanjers goed bezig, enne die paarse bloemen volgens mij zijn dat pinksterbloempjes ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
