Het bedobertje

Pettneu Am Arlberg donderdag 22 mei 2014. Dag 25 1140 km.

Het bedobertje.


Extra vroeg opgestaan vandaag. De wekker op 6.30. Belachelijk vroeg, maar vandaag moeten we de berg op, en het wordt warm. De campingbeheerder- een oudere , gezellige man op een scootmobiel- heeft een andere mening dan wij. Hij vind de weg naar de Arlbergpas lang niet steil. Nou pfffff daar denken wij anders over; we denken het niet alleen , we ondervinden het ook! Al direct nadat we Dalaas uit zijn begint het klimmen. De 1e 1,5 km 3 tot 4%, dan een lang stuk van ruim twee kilometer van 5-6%. Hierna wordt het serieus want dan moeten we nog 10km waarvan de eerste 4 km 7-9%. Hoezo niet steil. Maar met de nodige pauzes lukt het allemaal.
Als we bij het treinstation aankomen, kijk ik Gerrit aan en zeg: Door fietsen! We gaan niet met de trein! Dit is nl al weken een discussie, en ik wil niet mijn hele leven horen dat ik een stukje met de trein heb gedaan. Maar of dat nou echt een verstandig besluit was, dat weet ik niet zo goed.
Net na Stuben gaat de weg in haarspeldbochten omhoog. Dat kunnen se onmogelijk fietsen! En daar gaan we dan, met de fiets aan de hand de berg op. Gelukkig doen mijn wandelspieren het nog prima, maar het is hartstikke zwaar, een fiets met 20 kg bepakking de berg op duwen. Ik heb heel wat gescholden op mezelf.
Gelukkig was het maar ruim 2 km, daarna konden we weer gewoon normaal verder klimmen, Nog zo' 3 km van 6-7% tot de top. Toen we even stonden uit te rusten kwam ons een stel Oostenrijkers voorbij. Ze dachten dat we eten nodig (zagen we er echt zo radeloos uit) en wij dachten dat zij ons vroegen of we iets te eten hadden. Ha ha,, die Sprache hé. Even een kletspraatje gemaakt, en ja, de Oostenrijkers hadden ook in Nederland gefietst, maar wat hadden ze voor fiets??. Jawohl!! Een electrische! Nou doe mij ook zo'n fiets, heel stuk gemakkelijker.
Toen we even later op eigen kracht bovenop de berg pas kwamen, stonden de Oostenrijkers ons daar in te halen. Al klappend stonden ze daar. Erg leuk.
Natuurlijk een foto gemaakt, Bijzonder moment was het wel. Rondom ons heen (1785 meter) ligt her en der nog sneeuw. Werkelijk overal komt water van de bergen af naar beneden. Een mooi gezicht.
Alleen het uitzicht is niet zo best. Door de warme harde wind is er ontzettend veel stof in de lucht. Saharazand. En als het niet hier valt komt het straks in Nederland, dus wacht maar even met het wassen van je auto.
Hierdoor zien we alles wat wazig, maar er zijn wel erg hoge bergen om ons heen.
De afdaling gaat snel en makkelijk.
We komen aan in Pettneu en worden door behulpzame inwoners van het dorp naar een Gasthof gestuurd. Geen camping vanavond. Die is er wel, maar wij zijn moe en hebben gewoon geen zin om de tent op te zetten en te koken.
We worden allerhartelijkst ontvangen in Pension Arlberg. ' sAvonds gaan we lekker uit eten en worden een beetje be ...dondert door een obertje met glimogen die 3 woorden Nederlands kent en zegt dat ie in Venlo geboren is, ja ja. We bestelden alle twee hetzelfde menu en Gerrit kreeg dus heel wat anders.
Het bedobertje(=bedonderende ober) zei echt dat we het besteld hadden, nou ja, het zag er lekker uit, dus laat maar, dachten wij.
Later zei het bedobertje: ach , als het maar goed smaakt, dat is het belangrijkste. Haha.
Terug in het pension nog een schnapps gedronken met onze gastvrouw en daarna lekker naar bed.

Gr. Gerrit en Maureen